Jak przebiega przegląd gaśnic?

Gaśnica to urządzenie zawierające środek gaśniczy, który może być wyrzucany na skutek działania ciśnienia wewnętrznego i kierowany na ogień. Składa się z korpusu, armatury korpusu (urządzenie sterujące gaśnicy, węża gaśnicy, głowicy gaśnicy a także mediów (np. proszku gaśniczego czy piany gaśniczej).  Gaśnice, w których masa proszku lub innego środka gaśniczego przekracza 3 kg lub objętość przekracza 3 litry należy wyposażyć w wąż. Długość węża nie powinna być powinna przekraczać 40 cm.

Jakie gaśnice nie przejdą przeglądu?

Gaśnice, które zostały wyprodukowane przed 1992 r. oraz bez oznaczonej daty produkcji powinny być wycofane z użytkowania. Dodatkowo te, których zbiorniki posiadają uszkodzenia np. wgniecenia czy korozję, a także gaśnice które zawierają nie produkowane już lub przeterminowane środki gaśnicze. Każda gaśnica nadająca się do użytkowania posiada certyfikat CNBOP.

 

Gdzie powinny znajdować się gaśnice?

Obiekty muszą być wyposażone w gaśnice spełniające wymagania Polskich Norm dotyczących gaśnic. Odległość, w której może znajdować się człowiek do najdalej oddalonej gaśnicy nie powinna przekraczać 30m. 2kg środka gaśniczego lub 3 dm3 jest przypada na każde 100m2. Dojście do sprzętu powinno być o szerokości minimum 1 metr.

Sprawdź naszą ofertę:

– Instrukcje Bezpieczeństwa Pożarowego

– Przeglądy i legalizacja gaśnic

– Przeglądy i badanie wydajności hydrantów

– Przeglądy systemów sygnalizacji pożarowej

Podział gaśnic

 

Jak często należy wykonać przegląd gaśnicy? 

Istnieje kilka rodzajów przeglądów. Ten najważniejszy – wykonywany przez specjalistę powinien odbywać się nie rzadziej niż co 1 rok. Co kwartał użytkownik powinien także robić kontrolę gaśnic, która polega na sprawdzeniu ciśnienia w gaśnicy, czytelność etykiety oraz dostęp do gaśnicy. Ważne, aby wykonać remont gaśnic, w którego skład wchodzi wymiana proszku gaśniczego, który ma tendencje do zbrylania się. W gaśnicach śniegowych co 10 lat wykonujemy próbę ciśnieniową zbiornika przez Urząd Dozoru Technicznego (UDT).

Naboje w gaśnicach typu Z:

Wszystkie naboje powinny mieć co najmniej następujące oznakowania:
– rok produkcji;
– masę pustego naboju,
– teoretyczną masę napełnionego naboju,
– nazwę gazu zawartego w naboju,
– znak lub nazwę producenta.
Oznakowanie powinno być czytelne. Masa zapisywana jest w gramach lub kilogramach z dokładnością do trzech miejsc po przecinku. Najczęstszymi gazami występującymi w nabojach gaśnic są dwutlenek węgla CO2 i azot N2.

 

Gaśnice przewoźne:

Gaśnica przewoźna jest gaśnicą o masie większej niż 20 kg, a jej budowa pozwala na transport (montaż na kołach) i obsługiwanie ręczne.
Gaśnica przewoźna składa się z korpusu, kółek a także armatury korpusu w skład której wchodzi: zbiornik gazu napędowego (starsze typy gaśnic), urządzenie sterujące, wąż, zamknięcie główne i urządzenie uruchamiające.
Należy pamiętać, że gaśnice przewoźne należy zgłosić do Urzędu Dozoru Technicznego (UDT) i wyrobić odpowiednie książki, do których UDT będzie wpisywał kolejne przeglądy i konserwacje gaśnic przewoźnych.

Urząd Dozoru Technicznego UDT podczas przeglądu gaśnic?

Wszystkie butle o objętości powyżej 6 dm3 podlegają dozorowi technicznemu. Od 2008 roku UDT wycofał z badań 5 letnich gaśnice typu Z – o eksploatacji decyduje konserwator ppoż. Zbiorniki X – UDT dotyczy nie posiadających CE, czyli wyprodukowanych przed 2004 rokiem. Zbiorniki z CE – mają trwałość 20 lat- do tego czasu nie podlegają pod UDT, po tym okresie UDT może dopuścić je na 5 lat. Gaśnice śniegowe CO2 podlegają pod Urząd Dozoru Technicznego raz na 10 lat.

 

Jak wygląda przegląd gaśnicy?

Kontrola – wykonywana przez właścicieli, użytkowników polega na sprawdzeniu czy gaśnica znajduje się w miejscu do tego przeznaczonym, nie jest zastawiona i łatwo dostępna, ma czytelną etykietę instrukcji obsługi, nie jest w widoczny sposób uszkodzona, ma nienaruszoną plombę, ma sprawny ciśnieniomierz, jest odpowiedniego typu i wielkości, a w przypadku gdy gaśnica została zakwalifikowana do naprawy lub remontu, musi zostać zastąpiona przez gaśnicę tego samego typu, przeznaczenia do tej samej grupy pożarów i o takiej samej zdolności gaśniczej. Częstotliwość wykonywania kontroli przez użytkownika nie powinna być mniejsza niż co kwartał.
Przegląd – wykonywany przez specjalistę polega na:
Zbiornik: dokonać oględzin zewnętrznych, a także ogólnego stanu zbiornika, datę produkcji i trwałe oznakowania,  stan powłoki lakierniczej, stan i czytelność etykiety.
Zawór i manometr: sprawdzić zewnętrzne elementy, sprawdzić plombę gaśnicy, sprawdzić, czy nie ma śladów proszku w korpusie i pyszczku, dokonać kontroli stanu ciśnienia wewnątrz zbiornika gaśnicy za pomocą manometru.
Wąż: sprawdzić stan techniczny (pęknięcia zewnętrznej powłoki, stan końcówek i zacisków), skontrolować drożność, sprawdzić kompletację zgodnie z wydanym certyfikatem.
Proszek gaśniczy: sprawdzić stan proszku poprzez kilkakrotne przemieszczenie proszku wewnątrz gaśnicy i stwierdzenie czy jest on sypki (proszek gaśniczy ma tendencje do zbrylania się szczególnie gdy zmieszamy różne typy proszków gaśniczych), dokonać zważenia całej gaśnicy w celu sprawdzenia ilości środka gaśniczego i porównać dane z dokumentacją producenta gaśnic.

Co powinno zawierać się na protokół po przeglądzie?

Po wykonanym przeglądzie konserwator wystawia odpowiedni protokół z przeglądu podręcznego sprzętu gaśniczego (gaśnic, koców gaśniczych).  Dowodem wykonania przeglądu jest też informacja na kontrolce gaśnicy, która zawiera nazwę i adres zakładu serwisowego wykonującego przegląd gaśnic, dane osoby kompetentnej (podpis), data ( rok i miesiąc ) wykonanego przeglądu gaśnic, data (rok i miesiąc ) przewidywanego następnego przeglądu gaśnic.